Op het moment dat het niet lukte om afgelopen december naar het lievelingsterras te gaan voor een kopje warme chocolademelk met slagroom, kieperden we maar een extra pak in de supermarkt in onze winkelkar. Goede oplossing, toch?
Het klagen over de stank van de geur van het gourmetten dat her en der nog enigszins in de woonkamer hangt na kerst of het gemopper om het te lang laten garen van het stuk vlees op de Weber, is niet voor iedereen aan de orde. Gelijkertijd komt, terwijl ik hierover schrijf, het besef dat dit waarschijnlijk vooral ‘grote-mensen-uitspraken’ zijn. Hoe kan het lukken om zonder oordeel te kijken naar de tijd waarin we zitten en samen dezelfde energie als van voor de vakantie vast te houden? Tijd is eigenlijk het belangrijkste dat je hebt. Tijd om samen te praten, tijd om samen te komen, samen te leren, elkaar scherp te houden op waar je nou eigenlijk mee bezig bent. En beleven en genieten. Elkaar dingen gunnen en toewensen. Genieten van wat je wèl hebt en wèl kan.
Hierover het gesprek voeren in de groepen in de eerste week na 3 weken kerstvakantie, maakt aanzienlijk indruk.
Erg belangrijk om juist in deze tijd deze stukjes burgerschap een zichtbaar en essentieel onderdeel te laten zijn van het onderwijsaanbod. Juist in tijden van wat meer extern gecontroleerd leven door de maatregelen om ons heen.
Wat nou als je een aantal zaken financieel toch niet kan? Het in de rij staan voor oliebollen is echt wat anders dan in de rij staan voor het wekelijkse voedselpakket. Hoeveel tijd je ook hebt. Hoe belangrijk is het dat je de waarde van wat je bezit, ‘rijkdom’ en geld voor jezelf als kind met de leerkracht en je klasgenoten zonder oordeel kunt bespreken? Al die verschillende gezinssituaties, al die verschillende uitgangspunten. Waardevol om met elkaar te spreken over wat je eigenlijk allemaal nodig hebt in een week. Wat als dit financieel niet lukt of wat als je iets over hebt dat je niet gebruikt of niet nodig hebt? Aan de gezichten van de kinderen zie ik eigenlijk dat dit een rare vraag voor ze is. Mijn hart maakt een sprongetje wanneer ze zeggen: ‘Dan geef je dat natuurlijk weg, toch? Als jij het niet kan gebruiken kun je er vast een ander blij mee maken. Je kan soms ook ruilen. Dat is ook leuk en goed voor jezelf’.
Daarna komt er de vraag waarom het eigenlijk nodig is dat er bijvoorbeeld voedselbanken zijn. Al snel komt het gesprek weer op Covid-19 terecht. Gelukkig de opmerking: ‘Laten we maar weer praten over wat we kunnen doen om de voedselbank te helpen, daar heb ik meer ideeën over dan over Covid-19’.
Een waterval aan ideeën komt gaandeweg op gang. Je kunt houdbaar voedsel inzamelen, zodat er altijd een basis om gezond te koken aanwezig is voor mensen die het nodig hebben. Daarnaast kun je ook tijd doneren om te helpen. Of iets verkopen of zelf maken om geld in te zamelen en doneren aan de Voedselbank.
Aan ons om hier de komende periode zelf invulling aan te geven. De chocolademelk van december is overigens vaak houdbaar te verkrijgen en dus zeer geschikt om te delen.
